Ontmoetingsloop 19 januari 2019
Het was vroeg in de morgen dat ik me aan het klaar maken was voor de ontmoetingsloop in Casticum. Ik was best zenuwachtig en wist eigenlijk niet of ik wel mee wilde doen. Het was al heel lang geleden dat ik voor het laatst met een loop had meegedaan, omdat ik te kampen heb met veel lichamelijke klachten. Gelukkig werkte het weer mee. Het was koud, maar de zon scheen. “We zullen het vast wel warm krijgen als we gaan hardlopen,” dacht ik bij mezelf. We verzamelden rond 10.00 uur bij Lycurgus en reden met een aantal auto’s richting Castricum. Cees en Ron reden met mij mee. Dit was erg gezellig, waardoor ik vergat hoe zenuwachtig ik eigenlijk was. Eenmaal in Castricum aangekomen, kregen we in de kantine onze startnummers en konden we onszelf nog even opwarmen met een kopje thee of koffie. Toen begon de spanning wel weer even te stijgen. Maar ik vond het wel een prettig idee dat er allemaal mensen waren met dezelfde soort problematiek. We zaten allemaal in het zelfde schuitje en waren hier puur voor het samen zijn en voor het plezier. Het ging niet om het winnen. Het was al een prestatie dat we hier met zoveel mensen bij elkaar waren. Verder was het ook erg fijn dat onzen trainers Cees, Jan en Ronie aanwezig waren. Zij steunen ons altijd door dik en dun.
De wedstrijd voor zowel de deelnemers van de 4km als de 8km begon om 11.30 dus begonnen we iets na 11 met onze warming up. Het was wel even opletten, want op sommige plekken van de baan was het erg glad door de ijzel. Iets voor half 12 verzamelden zo’n 80 deelnemers zich bij de start en werden de regels nog even doorgenomen. Een belangrijke regel was dat je geen tijd bij je mocht hebben, omdat je van tevoren zelf een schatting moest geven en er aan het eind van de wedstrijd werd gekeken wie er het dicht bij zijn opgegeven tijd zat. We hadden onze mobieltjes en horloges van te voren al bij Jan ingeleverd. Een mooi gegeven dus dat je niet strijd om wie het snelst is, maar puur om je eigen tijd. Eigenlijk doe je een wedstrijd tegen jezelf en eigenlijk kan je ook nooit verliezen. Je bent er en dat is al goed genoeg. En het is mooi als je zo consistent loopt dat je bij je opgegeven tijd in de buurt komt, maar het is natuurlijk ook mooi als je wat sneller bent en het is ook goed als je langzamer bent. Met die gedachte begon ik rustig de wedstrijd. In het begin vond ik het echter toch wel lastig om te bepalen hoe hard ik moest gaan, omdat ik niet altijd op de training ben, vanwege mijn lichamelijke klachten en ik de dag ervoor ook veel problemen met mijn lichaam had. Gelukkig kon ik me optrekken aan Jos en Erwin die ook de 4km liepen We gingen rustig van start en lieten mensen ons gewoon voorbij rennen. Ik krijg dan altijd de neiging om te versnellen, maar ik hield me keurig in. Ik was blij met Jos en Erwin en we voelden elkaar redelijk goed aan. En wat was het een mooie omgeving. De gelukshormoontjes konden een feestje vieren. Dat deed me erg goed. Toen ik voelde dat het wel redelijk goed ging met mijn lichaam begon het me te kriebelen. Vanaf de 2,5 km begon ik te versnellen. En vanaf de 3 km deed ik er nog een schepje bovenop. Toch de aard van het beestje…hihi. Het voelde goed en ik voelde me weer jong en energiek. Dus ook de laatste 100 meter zette ik nog even aan en had ik een hele mooie tijd neergezet. Ik zat bij de eerste vrouwen of was de eerste vrouw dat weet ik niet precies. Dat deed er niet aan toe, want ik was al super trots dat ik met mijn lichaam zo’n prestatie had neergezet. De deelnemers werden ontvangen met een mooie medaille en een lekker flesje drinken.
Toen was het wachten op de rest van de deelnemers. Ik bleef bij de finish om iedereen van onze groep toe te juichen als ze er bijna waren. Enkele minuten later kwamen Erwin en Jos met een mooie tijd binnen. Vervolgens kwam Job als eerste binnen van de 8 km. Hij was zo snel dat ik hem gemist had toen ik even mijn jas ging ophalen. En ook Dirk die de 8kmliep, kwam enkele minuten later binnen. Wauw wat een prestatie van de heren! Later Kwamen Hetty en Suzanne, Marijke en Cees, Marlene en Ellen samen met trainer Jan binnen. Wat heeft iedereen z’n best gedaan en wat was het mooi om te zien dat mensen samen liepen en elkaar steunden en toejuichten. Vervolgens kwam trainer Cees binnen die nog even versnelde voor de finish. Ik mag hopen dat ik op die leeftijd nog zo mooi over de finish kan komen. Petje af. En ook een mooie prestatie van Ron die de 8km liep en enkele minuten later ook binnen kwam. En last but not least de twee dames Kelly en trainer Ronie die arm in arm over de finisch gingen en de wedstrijd fantastisch afsloten. Daar gaat het toch om…! Het samen zijn, het ondersteunen van elkaar en het genieten van elkaar. Wauw… mooi dat ik deze dag heb mogen meemaken! Mijn dag kon niet meer stuk. En wat was alles goed georganiseerd. Na de wedstrijd kregen alle deelnemers nog een heerlijk kopje soep en een broodje en werd de dag afgesloten met een prijsuitreiking. Mooi dat deze wedstrijd mogelijk wordt gemaakt en dat mensen weer een succeservaring hebben en weer een geluksmomentje hebben mogen ervaren.
En ik ben natuurlijk ook dankbaar voor alle trainers en begeleider en van Lycurgus die altijd voor ons klaar staan en het leven weer iets mooier maken. En natuurlijk ook trots op alle lotgenoten. We doen het samen bij Lycurgus en dat maakt ons sterk.
Groetjes van TB
Wat ik heb bereikt mede dankzij Runningtherapie !!
Zomer 2012, een noodzakelijk bezoek aan Dijk en Duin Zaandam en bij het weggaan zie ik tussen de folders een folder “Runningtherapie AV Lycurgus”. Dat ga ik doen zij ik tegen mijn vrouw en ben meteen de eerstvolgende training heen gegaan. Ik werd met open armen ontvangen en train nu nog steeds met heel veel plezier 2 keer per week, samen met heel veel lieve mensen om mij heen en nu…
Het succes van de “Parnassia Laan van Meerdervoortloop”, 2 november 2014.
Na diverse keren in het afgelopen jaar te horen dat de Parnassialoop in Den Haag zo leuk was geweest, dacht ik dan ga ik dit jaar 2014 meelopen. Wie schetst mijn verbazing dat vlak voor de happening op de training de briefing werd uitgereikt. Maar niet aan mij!!
Ik vroeg voorzichtig aan één van mijn trouwste loopmaatjes, zou ik er niet meer bij horen omdat ik ook wel met een andere loopgroep? Natuurlijk niet, was direct het antwoord en wacht maar even dan vraag ik het en weg was hij. Wat bleek een week er voor, toen ik met de ander loopgroep mee was had men zich op kunnen geven en ja daar was ik dus niet bij. Gelukkig voor mij, bleek er een van de dames niet mee te kunnen en was er een startbewijs vrij. Ik zou dus lopen als… jawel “Sabina” een dame dus.
De dag van de loop was aangebroken. Prachtig weer, het kon niet mooier.
Afgesproken was dat ik zou worden opgehaald bij het station Wormerveer.
In de ene bus zaten al verschillende lopers uit Castricum en in de andere al een aantal runners van onze groep uit Krommenie. Uitgewuifd door mijn vrouw begon de rit en was gezelligheid troef. Heerlijk kwebbelend over van alles en nog wat was de reis zo voorbij.
Aangekomen in Kijkduin bij hotel “Atlantic” bleek dat er zelfs speciaal voor ons parkeerplek was bij het hotel en in het hotel een eigen ruimte voor ons als lopers ja wel, want we waren een echt bussiness-team van Parnassia. We kregen dan ook een heus loopshirt met de naam Parnassia er op want dat hoort natuurlijk bij een business-team. Dat moest natuurlijk aan, want dat staat echt stoer.
Het ging een beetje moeilijk met de uitgifte van de startnummers voor een aantal van ons en wat bleek, ik ging niet als “Sabina” deze dag door het leven maar toch als een echt manspersoon met de naam “Jermain” deze had zich jammer genoeg moet afmelden wegens ziekte.
Na een goede warming-up onder leiding van running-therapeut Sander van de Castricumse groep, waren we klaar voor de start. Wij stonden helemaal achter aan bij de start en het duurde daardoor een aantal minuten voordat we werkelijk over de startlijn gingen.
Het startschot klonk en daar ging ik met op het nieuwe shirt het startnummer 2085. Eerst een eind rechtdoor en daar rennen veel mensen mij al voorbij en ik dacht, doen jullie maar, want met de wetenschap opgedaan tijdens de trainingen wist ik: ga vooral niet te snel van start daar heb je later baat bij.
Na een ½ km links af, op naar die lange “Haagse” Laan van Meerdervoort. Veel vrolijke mensen die klappen als je langs komt. Dan na 3 km linksaf richting strand, dat was klimmen geblazen.
Het duin weer af in het mulle zand en de volle heerlijke zeewind in de snuit en bovendien het zonnetje op je bol. Maar dat strand krijg je niet cadeau, daar moet je echt wel wat voor doen. Het zweet loop lang het gezicht maar je ziet dan al wel weer de opgang bij Kijkduin met de finish maar… Oo oo wat is dat strand dan lang, het lijkt wel of de opgang een fatamorgana is, want voor mijn idee komt hij niet snel dichter bij. Daar is de opgang en puffend ga ik dat laatste nog zware stukje via het mulle zand en een pad van kinderhoofdjes omhoog en daar is de finish en onze begeleiders juichen ons al toe. Kijkend naar de grote klok boven de finish valt me de tijd toch een beetje tegen, ik had meer van mij zelf verwacht. Maar dan maakt iemand van onze groep mij erop attent dat dat de tijd is die begon te lopen bij het startschot en je weet nog wel uit het begin van het verhaal dat we een aantal minuten later starten dan de allereerste.
En dan met aftrek van die minuten ben ik toch heel tevreden. We krijgen een flesje drinken en een prachtige medaille uitgereikt die we met trots omhangen en als klap op de vuurpijl, krijgen we in het hotel nog heerlijke koffie, thee en broodjes toe. Terug in de Zaanstreek werd ik netjes bij de Zaanbrug in Wormerveer afgezet, dichter bij huis kon bijna niet. Met nog wat dagzwaaiende handen uit de ramen van de beide bussen verdwenen deze naar de volgende halte en bleef ik achter, terugkijkend op een heel fijne dag met onze Runningtherapie groep. En volgend jaar dan hoop ik weer mee te mogen doen, maar dan onder mijn eigen naam en met mijn eigen startnummer ha ha.
Met dank aan die vele mensen van Parnassia in het hotel en onze begeleiders en chauffeurs, tot volgend jaar.
LICHTJESLOOP bij A.V. LYCURGUS dd. 21 februari 2014.
Ook hier deden uiteraard een aantal van onze atleten mee. Een drietal ging hardlopen en zeven wandelen onder de bezielend leiding van Marri.
Na het startschot, gegeven door middel van een vuurpijl afschieten, ging een ieder er in het donker vandoor. Wel allemaal met een lichtje op het hoofd. Het was een prachtig gezicht, zoveel mensen en zoveel lampjes. Mathijs liep de 10km en hoewel nachtblind, toch niet verdwaald. Gerrit en Margreet deden de 5 km. De wandelaars waren Tiny, Ank, Marijke, Lidian, Mary Luce, Cees en Marri uiteraard.
Weer een prachtig succes voor de running. En bij de volgende loop, doen er nog meer mee natuurlijk.
groeten Jan.
Geheim van running therapie is de intensieve begeleiding.
Hoe hijs je jezelf in hemelsnaam uit de bank als je het leven niet meer ziet zitten en nergens puf voor hebt?
Running therapeute Marri Hollemans: ‘Als je psychisch niet in orde bent, is het inderdaad haast niet op te brengen in je eentje te gaan lopen.’ Bij running therapie krijgen mensen met psychische klachten daarom intensieve begeleiding bij het in beweging komen.
Trainers Running Therapie voor innovatie prijs voorgedragen
De trainers van de Running Therapie, Marri, Jan, Margreet en Cees zijn door de directiestaf van GGZ Dijk en Duin voorgedragen voor de Innovatieprijs 2012. Deze prijs wordt om de twee jaar uitgeschre-ven door het overkoepelend zorgorgaan Parnassia Bavo in Den Haag. Middels een power point pre-sentatie hebben Jan en Cees een mondelinge toelichting gegeven voor een jury van 7 topfunctiona-rissen die de 41 ingestuurde werkstukken gaan beoordelen. Of het project Running Therapie een prijs gaat halen, wordt half januari a.s. bekend gemaakt. Wel is bekend dat de combinatie Lycurgus – GGZ Dijk en Duin een unieke samenwerking in de psychische gezondheidzorg in Nederland is.
Bloemen aan de eindstreep.
Zondag 25 november 2012, de tweede trimloop bij a.v.Lycurgus. En hieraan deden weer een aantal van RT-atleten mee. Het weer was niet zo best. Bij de start regen, later gelukkig droog. Onderweg stormachtige wind, windkracht zeven tot acht. Voor de wind lopen ging prima, maar ertegenin viel nog niet mee. Lo, Cees, Erwin, Lex en Eugenie uitstekend gelopen. Mijn complimenten. En ook de bege-leiders Ronie, Cees en Jan bedankt. Bij de eindstreep stond Eugenie nog een verrassing te wachten. Manlief stond daar met een grote bos bloemen. Tot de volgende trimloop.
Jan.
(2012)
Hallo trainers van de Runningtherapie,
Langs deze weg wil ik jullie bedanken voor alles wat jullie voor mij gedaan hebben.
Drie jaar geleden had ik circa een half jaar een kankeroperatie gehad, toen had ik helemaal geen so-ciale contacten meer. Ook had ik het moeilijk om mijn verleden achter mij te laten. Toen ben ik in the-rapie gegaan en zag daar een folder liggen over Runningtherapie, het heeft me heel wat moeite ge-kost om naar jullie toe te gaan. Maar tot op de dag van vandaag heb ik er geen spijt van gehad, want echt, het lopen met de mensen die allemaal een probleem hebben en dat je zo geaccepteerd wordt door iedereen. Voor de Runningtherapie durfde ik nooit het initiatief te nemen om een gesprek te be-ginnen, ook al kende ik de mensen al een beetje. Nu heb ik geleerd dat ook ik er toe doe, dat ik ook geaccepteerd word zoals ik ben. En mensen dat is zo’n fijn gevoel! Nooit heb ik in mijn leven een vriendin gehad waarmee je lekker kon kletsen of leuke dingen doen. Jullie raden het al, nu heb ik er een paar en ik durf te zeggen dat komt allemaal door jullie Runningtherapie.
Ik zou er denk ik ook niet meer zonder kunnen, iedere week ga ik heel graag naar jullie toe en daar wou ik jullie allemaal voor bedanken met dit schrijven.
Naam bekend bij de trainers
Running therapie
7 november dag des oordeels: overspannen door life events. Dezelfde week kreeg ik een tip van een psychotherapeut over running therapie en belde ik het nummer op de site. Het open gesprek was laagdrempelig en gaf mij genoeg moed om de volgende dag naar de baan te gaan. Na een warme, persoonlijke en emotionele intake werd mijn doelstelling erg treffend gesteld: leren doseren en was de start een feit. De eerste keer was heel erg moeilijk en zwaar, maar de sfeer (positief gestuurd door het trainers team) in de groep maakte dat ik me snel welkom en op mijn plek voelde. Het ritme, de bewe-ging en wijze van begeleiding zijn enorm heilzaam voor mij. De wijze staat voor plezier, steun, herstel, begrip, luisterend oor, advies, passende uitdaging, ruimte voor diversiteit en een individuele aan-pak.Na 2,5 maand kon ik alweer starten met reïntegratie op mijn werk en heb inmiddels de Schoorl loop van 10 km gelopen! De trainers ademen plezier, begrip en de gedachte van Running therapie, want ook in het reguliere avond en weekend programma word ik nog steeds erg goed begeleid. Ge-weldig initiatief, nog betere uitvoer door Cees, Jan, Margreet en Marri!
Ken je iemand?
Wanneer je iemand uit je omgeving kent en ook binnen de zorg valt van Dijk en Duin, waarbij Running- therapie mogelijk een flinke steun kan zijn, neem hem/haar dan mee naar de training of geef de website voor nadere informatie. www.runningtherapiezaanstreek.nl
In de afgelopen jaren is veel onderzoek gedaan naar de werking van Hardlopen. Hardlopen kan net zo stemmingsverbeterend werken als het nemen van medicijnen. Het gunstige effect van lopen op de stemming blijkt langer aan te houden als men dit ook blijft doen. In sommige gevallen is de combinatie hardlopen/medicatie zelfs nog effectiever. Er zijn meerdere effecten, die van invloed zijn op het lichaam en de geest, zoals het lopen in een groep -sociale contacten – en het vrijkomen van de stof endorfine in de hersenen – deze stof wordt aangemaakt tijdens inspanning. Deze stof heeft een
